News
News
İşitme engelliler, tüm engel grupları içerisinde dışarıdan bakıldığında ortopedik engelli, görme engelli ve zihinsel engelli diğer gruplara göre daha az dikkati çeken bir gruptur ve bu sebeple kısmen göz ardı edilmiş azınlık bir gruptur. Diğer engel gruplarının yaşadığı fiziksel ve sosyal dezavantajların daha azını yaşamakta olduğu zannedilmektedir. Halbuki hem toplumuza hem de diğer toplumlara bakıldığında işitme engellilere dair depresyon, anksiyete düzeyi, benlik saygısı, agresyon düzeyleri üzerinde birçok çalışma olduğu görülmektedir. Bu çalışmaların birçoğunun bize gösterdiği işitme kaybının, engelinin bireyleri yavaş bir şekilde yalnızlaşmaya götürdüğüdür. Bu da önce bireylerin işitme kayıplarıyla beraber dil becerilerinin zayıflamasıyla başlamaktadır. Sonrasında da bu zayıflığın getirdiği iletişim eksikliği, kendini kısıtlama, insanlardan uzaklaşma ile sosyal olarak kendilerini izole ederek seyredebilir. Kısıtlanmışlık, mutsuzluk, umutsuzluk gibi duygular engelli bireylerde de herkes de olduğu gibi anksiyete, depresyon gibi psikolojik sorunlara neden olabilmektedir. Hastalık ve engel durumundan bağımsız olarak engelli bireylerin, öznel iyi oluşlarını en yüksek düzeyde, sahip oldukları sosyal çevre, günlük ihtiyaçlarını karşılayabilme, özerklik ve sosyal destek imkanları etkilemektedir. Her engel grubunda olduğu gibi toplumun engelliye bakış açısı, engelli bireyin toplumsal hayatta aktif olarak rol almasına teşvik edici olması engelli bireylerin yaşayacağı psikolojik sorunların giderilmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Bu sebeple de karamsar olmamak gerekmektedir çünkü yapılan birçok çalışmada engelli bireylerin karşılaştığı birçok biyo-psiko-sosyal problemler mevcut olsa da gerek psikolojik gerek ailevi gerek sosyal destekle bu problemler aşılabilmektedir.